De geschiedenis van de manicure
Het woord manicure komt van een combinatie van de Latijnse woorden “manus” – hand en “cura” – verzorging. De kunst van de manicure heeft een eeuwenoude geschiedenis. Tegenwoordig betekent manicure een systeem voor handverzorging, waaronder huid- en nagelverzorging, laktechnieken en zelfs het aanbrengen van kunstnagels.
3,000 jaar geleden hadden de volkeren uit het oude Egypte en China geen idée van de mogelijkheden van de hedendaagse manicure. Zij bedekten alleen de top van hun nagels in felle kleuren, terwijl het de boerenstand toegestaan was om lichtere- en meer natuurlijke kleuren te gebruiken.
In China, 600 jaar geleden, gaven sommige van de rijkeren de voorkeur aan het verven van hun nagels in goud en zilver. Wanneer ze verf gebruikten, maakten ze het van was, eiwitten, gelatine en rubber.
Tijdens de Ming dynastie, verfden vrouwen uit de aristocratie hun nagels zwart of in helderrode tinten. Later droegen zij nagel-vormige vingertopjes, gemaakt van kostbaar metaal om hun nagellengte te benadrukken. Dit was een symbol van hun sociale status.
In het begin van de 19e eeuw was het mode in Amerika om korte, amandelvormige nagels te hebben. Vrouwen bedekten de nagels met aromatische olieën en poetsten ze met een zachte doek. De manicure werd gedaan met metalen instrumenten, scharen en verschillende zuren.
Uiteindelijk ontwikkelden manicure-instrumenten zich en in 1830 was een dokter, genaamd Sits, de eerste om een oranje-boom vijl op de nagels van zijn patienten te gebruiken. Zijn nicht ging een stap verder door een volledig nagelverzorgingsset uit te vinden. Dit setje was goedkoop en verspreidde zich over heel de USA, waar elke vrouw, ongeacht hun sociale status of inkomen, het kon gebruiken om haar nagels te verzorgen.
Acrylverf werd bij toeval ontdekt door een andere dokter. Het werd snel erg populair en speelde een grote rol in de ontwikkelende manicure-industrie.
In de vroege jaren 20 van de 20e eeuw, ontwikkelt de auto-industrie nieuwe verven, die aangepast worden om ook nagels te bedekken. Roze nagellak kwam in 1925 op de markt en verkreeg meteen populariteit. De toen modieuze “maan-manicure” werd gedaan door een streep roze nagellak op het midden van de nagel aan te brenden, terwijl de rest onbedekt wordt gelaten.
In de jaren ’30, werd de maan-manicure geaccepteerd met alle tinten rood. De mode verschoof naar lange, ronde nagels, volledig rood gelakt.
Na de ontdekking van nagellak remover, groeide de industrie sneller dan ooit. De broers Joseph en Charles Revsoni stichtten de Revlon Company, welke heldere nagellak produceerde, gebaseerd op pigment in plaats van verf. Dit creëerde de mogelijkheid voor verschillende kleurtinten. De Max Factor Company bood een gladde nagellak in de kleur turqoise aan, waardoor de grenzen of de dominerende rood-tinten werden verlegd en manicure in een nieuwe eeuw kwam.
In 1937 werd er in Amerika een patent gegeven op een product dat de nagel versterkt.
Tegen 1950 was de manicure-tak de sterkste tak van de cosmetische industrie. Basisbeginselen van manicure begon publiekelijk onderwezen te worden door schoonheidsspecialisten en kappers.
De jaren 70 was de acryl-periode van manicure. Het beroep van een manicure ontwerper werd toen voor het eerst gedefiniëerd als een specialist die nagels kan lakken en doorboren. Deze specialisten werden al snel degenen die op dit veld van de mode overheersten.
Tegenwoordig heeft de manicure het niveau van een kunst bereikt, en het is een onafscheidelijk deel van het leven van elke succesvolle vrouw.
